mércores, 9 de decembro de 2015

Unha harpía na porta da casa.



As harpías son animais fabulosos con rostro feminino e corpo de ave, ás veces tamén con rabo de cobra, e aínda que nun principio eran unha especie de axentes de Zeus, a quen el enviaba para que se cumprise algún castigo imposto, acabaron asociadas cos monstros do mal. Elas eran as que lle sacaban a comida da mesa a Fineo, o adiviño que aconsellou ós Argonautas, por descubrir o futuro sen permiso do pai do deuses.
E traémolas hoxe, porque aínda que as podemos ver en multitude de obras do románico, sempre asociadas ós vicios e ós pecados, sobre todo como representación da avaricia, tamén servían para representar á muller insaciable, traidora, malvada, que ás veces ata ten lingua viperina como as cobras, e por todo isto, por ser todas esas cousas chámanos a atención esta figura que semella unha delas como se fose un deses paxaros atados, amortallados e desecados que retrata Vilariño, aquí co rostro feminino dunha harpía de mirada torva, dándolle forma a esta asa dunha porta de Monforte de Lemos do recén pasado século.
Tan mala prensa teñen estes seres que acabamos por supoñer que moi mala intención tiña quen a puxo nesta casa, moi muller vive nela ou moi mal lle quere o marido para simbolizar a entrada con este monstro.

Ningún comentario:

Publicar un comentario