Deixade que vos amose
este rinconciño de Toques, nas terras de Melide, esta casa, comesta pola herba
e xa en proceso de derrube.
A entrada á casa de
onde aínda non se recolleron as cadeiras do último parladoiro, no lugar máis
adecuado cando a temperatura ambiente o permite, na porta, protexidos por un
tellado e cara á rúa por onde todo pasa e quen quere detense a falar, a formar
parte do parladoiro.
Logo temos a propia arquitectura,
unha casa de planta baixa, aínda que o acceso á vivenda se fai por uns chanzos
protectores para que os animais domésticos non teñan a tentación de entrar, e
de facelo, como moito só o gato, que cumpriu unha función profiláctica a través
dos séculos; e a un lado (ós dous lados, realmente) desta especie de pórtico ou
vestíbulo, as cortes.
A casa é vella,
seguramente xa non ten moradores, pero serve para que os habitantes do século
da tecnoloxía dixital nos fagamos unha idea da vida de hai corenta anos atrás,
cando se tuiteaba cara a cara, cando
os animais formaban parte da casa, e ata da familia, en que a veciñanza recibía
as noticias de xeito asembleario, e de xeito asembleario se facebuqueaba (ou como se diga) e xulgaban as conductas de cada veciño, en
parladoiros polo estilo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario