Por Pura Tejelo
 |
| Lola Fernández |
Pase o aire sen que eu me erga.
Desculpe a vida que non faga a reverencia debida.
Durma o sentido a súa hora plena.
Pase a palma pola auga
sen refrescar o seu pulso.
Vaguen as calores sobre o
corpo en repouso
sen que aparte os membros á
sombra.
Atrapada na hora desta luz,
na doce melancolía me encontro.
Ningún comentario:
Publicar un comentario