Por X. Pérez Mondelo
Para Fernández Ferreiro,
amigo dos camiños,
rebelde e soñador.
Eu quixera andar como F. Ferreiro
todo dereitiño polo paseo marítimo,
as mans ás costas,
o rostro erguido
-na barba rubidos os paxaros-
e o paso calmo e constante,
como quen vai de Espartedo a San Estevo
vendo pasar os castiñeiros.
Eu quixera andar así,
como F.Ferreiro,
as mans ás costas,
o rostro erguido
e o paraugas da chuvia ben collido,
Índose en manseliño
polo paseo marítimo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario