Mitra

            Mitra era unha divindade de orixe persa que os romanos introduciron como propio por mor da forte carga simbólica que o rodea. Fora adoptado polos frisos e daí pasa a Roma, no ano 67 a.C., adquirindo virtudes de mediador entre o ben e o mal, protector da vexetación e salvador dos homes.

            A lenda de Mitra dinos que o seu natal foi precisamente na data do solsticio, xusto a noite máis longa do ano e a partir da que, sendo el un deus solar, os días van medrar. Tamén se di que naceu dunha pedra que estaba a carón dunha fonte e dunha árbore sagrada, e ó nacer, bebeu do manancial sagrado, comeu da froita da árbore e vestiuse coas súas follas; e asemade, nese mesmo día recibiu homenaxe de todas as xentes incluíndo a uns pastores que o viron nacer, e tal foi a alegría no ceo e na terra que ata o sol se uniu á celebración.

            Tras as marabillas que se narran encol do seu nacemento, Mitra foi considerado como o creador da luz, a pesar de que os rituais de celebración desta divindade acostumaban a ser en lugares lúgubres, en covas principalmente e criptas onde se realiza unha especie de purificación que remata cunha comida ritual a base de pan e viño.

            Cóntase que Mitra, andando polos campos próximos á súa cova, encontrou o “touro primordial” que conseguiu dominar, e con iso está dominando simbolicamente ó sol pois este animal era na cultura exipcia e do Oriente próximo, un deus solar asociado a Nun, portador da vitalidade e da fertilidade. E de feito, segundo nos  conta a mitoloxía, despois de sacrificalo, do seu sangue naceron as primeiras plantas e animais.

            É pois, Mitra, un deus creador, pero tamén un deus de xustiza, representante do ben absoluto, arredor de cuxa figura se organizaba un culto mistérico que tiña entre os soldados ós principais adeptos, e no que se exhortaban os valores da amizade, a fidelidade, a pureza de actuación e a carraxe contra os inimigos (propia dos soldados), un culto que tivo forte vixencia entre os séculos I e IV da nosa era, ata que Teodosio o ilegalizou no ano 391.