O primeiro Belén, Pesebre ou Nacemento que se
montou foi unha iniciativa de san Francisco de Asís, onde só aparecían as
figuras do portal ou cova onde naceu Xesús: san Xosé, a Virxe, o Neno, a mula e o boi. Logo fóronse
engadindo máis elementos, como a estrela, o anxo, os pastores, o castelo de
Herodes, os Reis Magos e os representantes de cada oficio, así como esa figura
catalá dos caguetas, cagón ou caganet, que representa máis ca unha figura
escatolóxica un símbolo da fertilidade
dos campos, polo abono que a súa función aporta.
O Belén, que naceu como unha representación
relixiosa, non tardou en encherse de elementos simbólicos, á fin, nel represéntase
o que o evanxelista Xoán definiu como o nacemento da luz do mundo, e polo
tanto, alí, arredor da máis humilde das mesas que é unha manxadoira de animais,
onde repousa o principal elemento desta representación, o Neno nacido nunha
noite fría e escura, vencendo polo tanto á morte que aqueles evocan,
rodéase dunha mula e un boi, dous animais que non poden ter descendencia, a
mula por estéril e o boi por castrado, e con eles uns pais que non interviñeron
na concepción do neno que acaba de nacer, por un lado un vello e polo outro unha
nena que ademais é virxe. Só Deus pode crear vida entre este conxunto de elementos
estériles, e daí o grande milagre da noite de Nadal.
Ningún comentario:
Publicar un comentario