Así
se lle chamaba a Bernardo de Claraval, o fundador do Císter e patrón de
apicultores e cereiros, o da “Lingua Meliflua”, pola facilidade de palabra que
tiña, e de quen se dicía que era alimentado pola mesma Virxe María cun chorriño
de leite que lle enviaba do seu propio peito.
Moitas
veces tamén o vemos acompañado dun canciño branco, debido a que antes de nacer,
súa nai soñou que levaba no seo un can, e o seu confesor profetizou que sería
nai dun poderoso mastín que había de protexer a casa de Deus.
Ningún comentario:
Publicar un comentario