martes, 22 de abril de 2014

A estrela solar arrubiouse

                     
Por Pura Tejelo   
                                                        
                                              "Son malo porque son desgraciado"....
                                                          Mary Shelley. Frankestein.

                           

                                                                                    Lola Fernández
 
       

                    A estrela solar arrubiouse
                    caedeira
                    e queimou a montaña de papel charol
                    esnaquizándose no vidro
                    minguante da lúa.
                    e a Madrasta soñou ser a máis fermosa
                    no seu espello cincento
                    a facerse o amor,
                                       Noite
                                            tras
                                                Noite!.

2 comentarios:

  1. A estrela solar de este debuxo é fantástica e ben pode queimar unha montaña, pero a beleza da madrastra segue a ser grande, porque ser a segunda non disminue a sua beleza.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. É un cometario" muito profundo" para este poema que foi escrito hai moitos anos, publicado na "·Festa da palabra silenciada" no 2001. Dentro das moitas posibles interpretacións, pretendíase dar a volta aos conto infantis e buscar a posible explicación de que moitos seres son malos, ou fan cousas equivocadas, porque sofren, son desgraciados. Moi acertada esa explicación, e agradecida polo comentario. Coincido que a ilustración espectcular.

      Eliminar